مطالعه ی ژانرهای موسیقایی و قطعات موسیقی

قطعات موسیقی پاپ یا ملت پسند و موسیقی کلاسیک همه بر اساس فرم های خاصی نوشته می شوند. فرم یک نقشه ساختاری است که برای خلق نوع خاصی از موسیقی به کار می رود. سنگ بناهای اصلی فرم شامل جمله های موسیقایی و عبارت های موسیقایی می شود. ریتم، ملودی و هارمونی وارد صحنه می شوند کهژانر یا سبک یک قطعه ی موسیقی را بسازند.
وقتی می خواهیم آهنگ بسازیم، می بایستی تصمیم بگیریم که می خواهیم از چه فرمی دنباله روی کنیم. برای نمونه کلاسیک یا پاپ؟ دارای این توان هستیم بین تعداد بیشماری از فرم های کلاسیک یا پاپ انتخا کنیم، مانند سونات، کنسرتو. بلوز شانزده میزانی و فرم ورش و کراس (بند و ترجیع بند) قادر هستید با تغییر تمپو، نوآنس و رنگ صدای سازهای مختلف در هر فرمی که انتخاب کنید، نغمه های متنوعی بسازید.
ببینیم مبانی چطور دارای این قدرست به موسیقی شما کمک کند.
اگر اطلاعات کافی نداشته باشید ممکن است فکر کنید که می توان قطعه ی موسیقی را از هر نتی شروع کرد و به هر صورتی پیش برد و هرجا که موسیقی نواز دلش خواست از جایش بلند شود و قطعه تمام شود. هرچند شاید کنسرت های موسیقی بیشماری را دیده ایم که اجرا کنندگان این سبک “آهنگ سازی” را دنبال می کنند ولی اغلب آن اجراها گیج کننده و به طرز اعصاب خردکنی افراطی و کمی هم بی معنی اند.

 

تنها کسانی دارای این توان هستند یک اجرای فی البداهه ی خوب داشته باشند که به اندازه ی کافی مبانی موسیقی بدانند و نت ها و آکورها را طوری پشت هم بیاورند که براش شنونده معنی داشته باشد و بخاطر اینکه موسیقی ذاتا یک ابزار ارتباطی است، ارتباط با شنونده هدف اصلی است.
یادگرفتن مبانی موسیقی ایضا بی نهایت الهام بخش است. هیچ چیز نمی تواند حس شما را توصیف کند، وقتی ایده ای به ذهن تان می رسد و ناگهان متوجه می شوید که قادر هستید با یک توالی دوازده میزانی بلوز، یک موسیقی بسیار خوب بسازید. یا وقتی که نت یک قطعه موسیقی کلاسیک را نگاه می کنید و می بینید که برای اولین بار دل تان می خواهد آن را بنوازید. یا اولین باری که می خواهید با دوستان تان ساز بزنید و می بینید اعتماد به نفس آن را دارید که رهبری گروه را به عهده بگیرید.