ژان پير رامپال
رامپال در زمانی که به عنوان سولیست کار خود را ادامه می داد در گروه هایی نیز به نوازندگی می پرداخت در سال ۱۹۴۶ نوازنده ابوا Pierre Pierlot و رامپال Quintette a Vent Francais (کویینتت بادی های فرانسوی) را تاسیس کردند که از گروهی از دوستان موزیسن که در طول جنگ کار میکردند تشکیل شده بود: Rampal و Pierlot و نوازنده کلارینت، Jacques Lancelot باسونیست Paul Hongne, و نوازنده هورن Gilbert Coursier.
در اویل ۱۹۴۴ آنها در یک برنامه رادیویی مخفی که در کلوپ d’Essai در rue de Bec, (که در ژاریس واقع شده بود) همنوازی کردند.
این برنامه یک برنامه غیر قانونی توسط نازی بود که کارهایی از آهنگسازان یهودی مانند هیندیمنت، شونبرگ و میلهاود را مینواختند. این کویینتت تا دهه ۶۰ به فعالیتش ادامه میداد.
بین سالهای ۱۹۵۵ تا۱۹۶۲، رامپال مدیریت فلوت (Principal Flute) در اپرای پاریس را به عهده داشت و این معتبرترین سمت ارکسترال بود که برای یک فلوتیست فرانسوی اتفاق می افتاد. او در سال ۱۹۴۷ ازدواج کرد و صاحب دو فرزند شد. درآمدش در این پست بالا بود و علاوه بر آن درآمدی برای کارهای ضبط تکنوازیهایش به آن اضافه میشد.
بشنوید اجرایی از رامپال را احیای باروک
اولین ضبط تجاری رامپال در سال ۴۶ برای لیبل Boite a Musique در Montparnasse کوراتت فلوت موزار بود که همراه با تریوی Pasquier اجرا شد.
در میان آهنگسازان موزار همچنان عشق اصلی او بود (رامپال در اتوبیوگرافی خود عنوان کرده است”موزار واقعیت است، او خدای من است!) و بدون شک موزار نقشی حیاتی در آثار هنری رامپال داشت.
نکته اصلی در موفقیت او در سالهای بعد از جنگ، گذشته از توانایی آشکار او،علاقه و احساس او نسب به دوران باروک بود. قبل از شروع به کار رامپال، به جز تعداد معدودی از کارهای او از باخ و ویوالدی، موسیقی باروک هنوز کاملا شناخته نشده بود.
او به خوبی آگاهی داشت که تصمیم او برای ترویج فلوت به عنوان یک ساز سولو به یک رپرتوار وسیع و انعطاف پذیر نیاز داشت که بتواند، تلاشش را به نتیجه برساند. پس به دلیل اهمیت این موضوع از دید رامپال، او کارهایی را از دوره باروک به عنوان “سالهای طلایی فلوت” نواخت و باعث معرفی بهتر این دوره شد. رامپال صدها کنسرتو و کارهای موسیقی مجلسی که در قرن هجدهم برای فلوت نوشته شده بود و گمنام و رو به فراموشی بود را نیز در نظر داشت.
با این وجود رامپال اولین فلوتیستی نبود که به دوره باروک علاقه داشت. کاتالوگ موسیقی ها فلوت ضبط شده در لوح های ۷۸rpm نشان میدهد که ذوقی از موسیقی Vivaldi, Telemann, Handel, Pergolesi, Scarlatti, Leclair, Loeillet در دیگران نیز وجود داشته است.
Paul Taffanel (1844-1908) به موسیقی دوره باروک علاقه داشت و در واقع اولین کسی بود که سوناتهای فلوت باخ را احیا کرد. شاگرد Taffanel، لوییس فلوری (Louis Fleury) علاقه او را در Société des Concerts d’Autrefois ادامه داد.
مارسل مویسه (Marcel Moyse) کسی که فلوت را به مرحله جدیدی از محبوبیت رساند، در بین سالهای جنگ قطعاتی از Telemann, Schultze و Bach و کنسرتوهای براندربورگ و سوییت شماره دو در B مینور برای فلوت و ارکستر و تریو سوناتا برای ویولون، فلوت و باس (BWV 1038) را نواخت.
اما هیچ یک از پیشینیان رامپال، خود را آنقدر متعهد و متمرکز برای انجام کارهایی که رامپال انجام میداد نمیکردند و هیچ یک وسعت اطلاعات از آن دوره و رپرتوارهایی را که او نواخت را نداشتند. جستجوی رامپال در رپرتوارهای باروک در مرحله بسیار بالاتر از گذشتگانش بود، او کاملا این کار را دقیق انجام داد.
منبع : گفتگوی هارمونیک
مقداد علی بخشی هستم. موسیقی دان، برنامه نویس، متخصص هوش مصنوعی، علم داده، متخصص بلاکچین و توسعه دهنده ربات های هوشمند.
دانش آموخته مقطع ارشد و دکتری دانشکده فنی دانشگاه تهران هستم. با سابقه تدریس درس برنامه نویسی در دانشگاه (پردیس بین الملل کیش دانشگاه تهران)