بوئتیوس و موسیقی

بوئتیوس ( چهارصد و هشتاد تا پانصد و بیست و چهار پس از میلاد)

اگر به خاطر سیاستمدار و فیلسوف رومی آنیسیوس مانلیوس سورینوس بوئتیوس نبود، یحتمل دستاوردهای یونان در مبانی موسیقی همراه با قمست عمده ای از تاریخ موسیقی اروپا برای همیشه از بین می رفت. بوئتیوس فرد برجسته ای بود که زندگی کوتاهش را به مطالعه ریاضیات یونانی، فلسفه، تاریخ و مبانی موسیقی اختصاص داد. او نخستین پژوهشگر بعد از فیثاغورث بود که سعی کرد زیر و بمی یک نت را به لرزش موج های صدا مرتبط کند.
در خانه نشستن و کتاب نوشتن بوئتیوس را راضی نمی کرد، پس به دنبال جاه طلبانه ترین رویایش رفت به ماندگارترین اثر به جا مانده از او بدل شد. او شروع به سرکشی به حومه شهرهای اروپایی غربی کرد و منشی خود را که موسیقی محلی گروه های مختلف ملت را می نوشت نیز با خود برد. به خاطر همین تلاش بود که شما امروز هنوز دارای این قدرت هستید موسیقی ای را که مردمان روستایی آن زمان می خواندند و می نواختند را بشنوید.
موسیقی رسمی آن دوران به صورت سنتی شعر نداشت. موسیقی شعر دار سطح پایین محسوب می شد و از نظر زیبایی شناختی بدسلیقگی به حساب می آمد. جالب اینجاست که مطالعات بوئتیوس بر روی موسیقی عامه بانی پیشرفت هایی در زمینه ساختن موسیقی بر اساس شعر داستان پرداز شد. ایده ای که بعد ها تبدیل به یکی از سطح بالاترین ژانرهای موسیقی شد: اپرا.
متاسفانه بوئتیوس قبل از اینکه بتواند اپرای کامل خودش را بنویسد یا همه کارهای افلاطون و ارسطو را ترجمه کند یا به مبانی موسیقی منسجمی برای تشریح فلسفه یونانی برسد، که هدف های زندگی اش بودند به جرم جادوگری، توهین به مقدسات و خیانت به زندان افتاد.
بوئتیوس با اینکه به اعدام محکوم شده بود، در زندان به نوشتن ادامه داد. آخرین کارش De consolation philosophia (تسلی فلسفه)، رساله ای بود به بلندی یک رمان درباره اینکه چگونه شگرف ترین لذت های زندگی از طریق رفتار نجیبانه با مردمان دیگر و از طریق یادگرفتن هرچه بیشتر از جهانی هستی در طول حیات به دست می آید. در قرن دوازدهم بسیاری از دست نوشته های بوئتیوس در موسسه های آموزشی و مذهبی سراسر اروپا خوانده می شدند.