باغلاما (دیوان)

باغلاما (به ترکی: Bağlama) نام سازی در منطقهٔ آناتولی است و در میان مردم ترک‌زبان و کرد‌زبان ترکیه و شمال عراق رایج است. در نیم‌قرن گذشته باغلاما و سازهای هم‌خانوادهٔ آن بیشتر توسط مهاجران کرد عراقی در آذربایجان غربی و کردستان ایران رواج یافته است. گمان می‌رود باغلاما و ساز‌های هم‌خانوادهٔ آن محصول تغییراتی هستند که روی قوپوز صورت گرفته است. به هر ترتیب باغلاما و ساز‌های هم‌خانوادهٔ آن نقش مهمی در انتقال فرهنگ و موسیقی ترکی به عصر حاضر ایفا کرده اند.

گاهی به آن ساز نیز می‌گویند.که از واژه فارسی ساز به معنی دستگاه و ابزار آمده است.اگرچه ساز به یک مجموعه از سازهای زخمه‌ای اشاره دارد. این ساز در موسیقی کلاسیک عثمانی ، موسیقی محلی ترکی، موسیقی آذری، موسیقی کردی، موسیقی آشوری، موسیقی ارمنی، و در بخش هایی از سوریه، عراق و کشورهای بالکان استفاده می‌شود.ابزاری شبیه باغلاما امروز در حفاری های باستان شناسی از سومر و هیتی در آناتولی و در آثار یونان باستان یافت شده است.

 

مشاهیر

اورهان گنجه‌بای، احمد کوچ، مراد کایا، چتین آکدنیز، اردال ارزینجان، دسکو هرکی ، نشئت ارتاش، حسرت گؤل‌تکین،ارول پارلاک، عارف ساغ، کارل ساندرز، ارکان اوغور، عثمان آکیول و محمد لایموت از نوازندگان چیره‌دست باغلاما هستند. احمد کوچ آهنگ‌های معروف جهان را برای این ساز تنظیم کرده و می‌نوازد.

 

منبع : ویکی پدیا

دیدگاه‌ خود را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *