سیم های کمانچه

چهار عدد سیم (وتر، در گذشته سه عدد بوده که از جنس ابریشم و زه بودهاند. وبعدها از سیمهای برق و صنعتی استفاده میشد. با ورود ویلن به ایران سیم چهارمی چون ویلن به کمانچه اضافه گردید). نامگذاری سیمها را بر اساس کوک ساز ویلن در نظر گرفتهاند که بصورت می-لا-ر-سُل است در اینجا  میتوان به یکی از خصوصیات ساز کمانچه اشاره نمود. ساز ویلن به ندرت در حالت سلو یا به تنهایی استفاده میشود و برای تقویت صدای این ساز آنرا به صورت گروهی بکار برده یا اینکه سازهای دیگری نقش همراهی کننده و تقویت کننده را در کنارش ایفا میکنند. در حالیکه کمانچه یک ساز تکنواز است. کیفیت و قدرت صدای ویلن درکوک می-لا-ر-سُل در سیم سوم و چهارم کم میشود و بدین دلیل در موسیقی جهانی سعی شده ساز دیگری همراهی شود. وجود دو کوک راست کوک و چپ کوک در موسیقی ایرانی اعتدالی بین دو اُکتاو زیر و بَم ایجاد کرده و باعث گردیده که تغییر اُکتاو بَم و زیر در بالانس سیمهای ساز زیاد مشهود نباشد امروزه با تغییراتی در ساخت کمانچه­ها صدادهی سیمهای سه و چهار افزایش یافته است.

دیدگاه‌ خود را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *