تفاوتهای صوتی استردیواری و گوارنری (IV)

تفاوت بین طیف های میانگین

نمودار ۵ تفاوت بین منحنی های میانگین نشان داده شده در نمودار ۴ را به تصویر می کشد. منحنی ها شباهت هایی را نشان می دهند که بر اساس آنها علیرغم تنوع سازهای نواخته شده، فرکانس صدای هر ساز نیز تاثیرگذار بوده است. احتمالا یک ویولون استرادیواری متوسط در باندهای ۲۰۰ هرتز، ۲۵۰ هرتز و ۶/۱ کیلو هرتز، سطوح صوتی بالاتری دارد.

درحالیکه ویولون گوارنری متوسط در باندهای ۳۱۵ هرتز تا ۲۵/۱ کیلو هرتز، سطوح صوتی بالاتر را نشان می دهد.

احتمال متفاوت بودن باندهای ۸۰۰ هرتز، ۲ کیلو هرتز و ۴ کیلو هرتز کمتر از باندهای دیگر است زیرا یکی از منحنی ها از خط صفر دسی بل در این باندها عبور می کند.

این تفاوت ها تقریبا ناچیز می باشند. دو ساز فرضی با واکنش های (responses) متعادل که در نمودار ۴ نشان داده شده اند، صدای بسیار مشابهی خواهند داشت و تفاوت های نیم دسی بلی نیز به ندرت به گوش می رسد.

بر اساس نمودار های ۲ و ۳، پهنای سطوح حدودا ۷-۱۰ دسی بل است که نمایانگر سطح تفاوت بین هر ساز است. تفاوت بین ویولون های فرضی ما و ویولون های معمولی استرادیواری و گوارنری کمتر از ۲ +/- دسی بل است.

بنابراین این احتمال وجود دارد که تفاوت بین ویولون های خاص استرادیواری و گوارنری بیشتر از آنچه در نمودار ۵ دیده می شود باشد.

واریاسون طبیعی را میتوان در در نمودار ۶ یافت که در آن انحراف معیار هر باند به صورت میله های خطای رسم شده بر روی منحنی ها نشان داده شده اند.
تمام این میله های واریاسیون از سطح صفر دسی بل می گذرند.

از لحاظ آماری ۶۳ درصد منحنی های تفاوت این سازها، برمیله های خطا منطبق می شوند. با در نظر گرفتن دو انحراف معیار ۹۵ درصد تمام سازها در این محدوده قرار می گیرند.

در نتیجه پهنای میله خطا از ۴ دسی بل در باند ۲۵۰ هرتز تا حدود ۱۲ دسی بل در باند ۲۵/۱ خواهد بود.

نمودار ۵: تفاوت بین سطوح ویولون های استرادیواری و گوارنری.