از حدود ۱۷۳۱ گوارنری دل جزو کارگاه خود را راه اندازی کرد و ویولون هایش را با نام خودش برچسب زد. در این زمان بود که گوارنری دل جزو مدل زیبا و قابل تشخیص خودش که آلتر ناتیوی اصیل و قابل مقایسه با مدل های آنتونیو استرادیواری است را تکمیل کرد. ویولون های ساخته شده در این بازه بسیار زیبا هستند.
در اواخر دهه ۳۰ قرن هجده، ویولون ها زمخت تر شده و ریزه کاری هایشان کمی ناظریف تر است. گوارنری در دهه ۴۰، آخرین دوره کاریش، راهی را که آغاز کرده بود را تا نهایت پیشرفت. او در آخرین سال های زندگیش سازهایی ساخت که از لحاظ اصالت و اجرا، چه از نظر صدا و چه از نظر ظاهری، هیچ رقیبی ندارند.
در واقع کمتر از ۲۵ ویولون از مرحله آغازی کار گوارنری دل جزو موجود هستند. از سال ۱۷۳۱ تا پایان زندگی او در سال ۱۷۴۴ تقریبا ۱۱۰ ساز به جا مانده اند که روی هم رفته ۱۳۵ ساز از او در دست است (که همگی ویولون هستند به جز یکی که ویولونسل است). درحالیکه ۶۵۰ ساز از سازهای استرادیواری باقی مانده اند که تقریبا همگی ویولون هستند، اما در بین آنها ۵۰ ویولنسل، دوازده ویولا، سه گیتار و چند نوع ساز دیگر دیده می شود. استرادیواری تقریبا دو برابر گوارنری دل جزو عمر کرد.
در واقع تمام کسانی که بین ۱۵۵۰ و ۱۷۵۰ در مدرسه کرمونا به آموختن ساختن ساز پرداختند، سازهایی با ویژگی های فوق العاده ای ساختند. در این مدرسه سیستم طراحی، ساخت و ورنی زدنی به کار گرفته می شد که از یک نسل به نسل دیگر منتقل شده بود که نه تنها اساسا از روش های به کار گرفته شده در مؤسسه ها و مدارس دیگر بهتر بود بلکه ضامن موفقیت سازهای ساخته شده نیز بود. بسیاری از کارشناسان معتقدند که ورنی تأثیر زیادی بر صدای یک ساز دارد.
فرمول ورنی که در این دوره مهم ویولون سازی در کرمونا استفاده می شد، در اواسط قرن هجدهم از بین رفت و برخلاف ادعاهایی مبنی بر دستیابی به آن، این فرمول هیچگاه به طور کامل و به شکل کرمونایی آن به دست نیامد.
هرچند استرادیواری و گوارنری دل جزو تنها ویولون سازان عصر خود نبودند که به این فرمول دسترسی داشتند، اما این دو نفر بودند که با توانایی و مدل برتر خود توانستند از حد هم عصرانشان فراتر رفته و بازدهی، حجم و کیفیت صدایی را با سازهایشان تولید کنند که اجراهای موسیقایی چندین دهه بعد را نیز تأمین کنند. قطعا استرادیواری و گوارنری دل جزو حاصل سنتی دیرین بودند اما در عین حال هر کدام نیز نبوغ خاص خود را داشتند که باعث می شد ویولون هایش را به آثار هنری و شاهکارهایی تبدیل شوند که جزء لاینفک بهترین اجراهای موسیقایی غربی شمرده شوند.
منبع : گفتگوی هارمونیک
مقداد علی بخشی هستم. موسیقی دان، برنامه نویس، متخصص هوش مصنوعی، علم داده، متخصص بلاکچین و توسعه دهنده ربات های هوشمند.
دانش آموخته مقطع ارشد و دکتری دانشکده فنی دانشگاه تهران هستم. با سابقه تدریس درس برنامه نویسی در دانشگاه (پردیس بین الملل کیش دانشگاه تهران)