یاد بود استاد حسن کسایی (II)

دکترعمومی سپس به تعریف خاطراتی از استاد کسایی پرداخت (لحن و صدای وی در هنگام صحبت درباره استاد خود به قدری متاثر کننده بود که تمام حاضرین را تحت تاثیر قرار می داد) سپس بخشی از مصاحبه خود با استاد حسن کسایی را برای حاضرین پخش کرد. در این مصاحبه حسن کسایی به اهمیت شعر در موسیقی ایرانی می پردازد و می گوید: “ساز زدن بدون توجه به شعر معنایی ندارد. من در سازم شعر می خوانم”. او معتقد است مطلبی که در شعر وجود دارد، باید با کمک موسیقی و بوسیله نوازنده بیان شود. دکتر عمومی ضمن تاکید حرف های استاد کسایی، به بیان اهمیت شعر در موسیقی ایرانی پرداخت و آشنایی با شعر فارسی را برای موسیقیدانان از نکات پر اهمیت دانست.

“شکایت شب هجران که می تواند گفت، حکایت دل ما با نی کسایی کن”، این یکی از ابیات شعری از هوشنگ ابتهاج متخلص به سایه است که آن را در زمان حیات استاد حسن کسایی پیشکش وی کرده است. مهرداد نقیبیان با حضور روی صحنه این شعر زیبا را به طور کامل برای حضار خواند.

سپس دکتر حسین عمومی در آخرین بخش از صحبت های خود از اهمیت ساز نی در ایران سخن گفت و از آن به عنوان سازی که حتی در زمان تحریم موسیقی توسط دولت ها در میان مردم حضور داشته و مورد استفاده قرار می گرفته نام برد، وی از جمله دلایل آن به تمبر صدا و نزدیکی آن به صدای انسان اشاره کرد.

قسمت آخر برنامه به دو نوازی نی و تمبک بر اساس ساخته های استاد حسن کسایی اختصاص داشت. در این بخش فرامرز امیری، دکترعمومی را همراهی می کرد. اجرای قطعات ضربی از ساخته های استاد حسن کسایی در دستگاه ماهور بعد از یک سخنرانی نسبتا طولانی و در عین حال آموزنده که خاطرات شیرین و فراموش ناشدنی استاد بی بدیل نی و شاگردش حسین عمومی را در بر می گرفت، کار آسانی به نظر نمی رسید، اما عشق و علاقه مثال زدنی شاگردی که اکنون خود، به استادی برجسته تبدیل شده است این سخت را آسان می نمود.

در ادامه دکتر عمومی که تغییراتی را در راستای تکامل ساختار نی انجام داده، ضمن بیان این مطلب که استاد حسن کسایی نیز از طرح وی استقبال کرده، به اجرای قطعه ای از ساخته های استاد صبا پرداخت که اجرای آن تنها با استفاد از ساز نی ساخت وی ممکن بود. استفاد از تمبک قابل کوک از دیگر ساخته های دکتر حسین عمومی در این برنامه، ترکیب گوش نوازی را بوجود می آورد.

در شبی ماندگار، همراه با صدای خاطره انگیز نی استاد حسین عمومی، جمعی از شیفتگان موسیقی ایرانی در این سوی دنیا، با تجدید یاد و خاطره استاد بی همتای موسیقی ایرانی، حسن کسایی، بار دیگر به بیش از نیم قرن تلاش های فرهنگی و هنری او ادای احترام کردند.

هرگز نمیرد آنکه دلش زنده شد به عشق

ثبت است در جریده عالم دوام ما

منبع : گفتگوی هارمونیک

دیدگاه‌ خود را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *