مقاله زیر ترجمه ی بخشی از مصاحبه ی آستن پریچارد با نوازنده ی برجسته گیتار کلاسیک ،جان ویلیامز می باشد که در سال ۱۹۹۰ در مجله ی ژورنال گیتار به چاپ رسید.
آستن پریچارد: نظر شما راجع به مشکل صدادهی گیتاریست ها چیست؟
جان ویلیامز: به نظر من مشکل و معضلی که امروزه بسیاری از نوازندگان گیتار با آن روبرو هستند از آنجا شروع می شود که معلمان گیتار تاکید زادی برروی استفاده از قطعات مشکل دوره های پیشین دارند. زمانی که از این قطعات برای هنرجو استفاده می شود، معلم گیتار سعی دارد تا تمام تمرکز خود را برروی روند قطعه بگذارد تا اینکه به درون مایه هرنت توجه کند و این دلیل اصلی است که ما از ابتدا برای امر صدادهی اهمیتی قائل نیستیم. و برای مثال زمانی که در Grade پنج یا شش قصد اجرا Prelude های ویلا لوبوس که بسیار مشکل نیز می باشند را دارد، از مشکل مهمتری به نام صدا دهی رنج میبرد.
کورد سوم ماژور(Major Third) با آکوپایمان(همراهی) سیم های باس را می توانید در اکثر قطعات ساده جولیانی پیدا کنید.اگر گیتاریستی دست به اجرای آن بزند حتما صدای ناموزونی را نسبت به اجرای نوازنده ای که با تمرکز و اهمیت دادن به سیم های باس دست به اجرای آن می زند، خواهید شنید.
اما به دلیل اینکه امروزه گیتاریست ها عوامل ذکر شده را بسیار ساده تصور می کنند وبا دیدی بسیار سطحی با آن ها برخورد می کنند در نتیجه توانایی برقراری هارمونی و تضاد بین صدا ها ندارند ،در صورتی که یکی از مشکل ترین بخش ها در نوازندگی گیتار کلاسیک کنترل و تمرکز برروی سه سیم باس ، به دلیل دارا بودن رنگ صوتی و صدای به خاص و متمایز آن ها می باشد
آستن پریچارد: شما یکی از قدرتمندترین و مشهورترین نوازندگان حال حاضر هستید که توانایی بالایی در استفاده از حداکثر ظرفیت صدا ( (volumeدر هنگام نوازندگی دارید ، نظر شما راجع به اینکه آیا ظرفیت صدا رابطه عکسی با کیفیت صدا دارد، چیست؟
جان ویلیامز: بله. برای من هم قابل درک است که عموما نوازندگان گیتار کلاسیک به دلیل اینکه گیتار کلاسیک سازی با ظرفیت صوتی پایینی است، همیشه در اندیشه افزایش ظرفیت صدای گیتار هستند. اما به نظر من بسیاری از نوازندگان گیتار درک درستی از تفاوت حداکثر ظرفیت صدا (Fullness ) و رسائی صدا (Loudness ) ندارند. نوازندگان گیتار باید سعی کنند تا برروی کیفیت صدا و صدادهی گیتار تمرکز کنند تا به اینکه چگونه می توان صدای گیتار اتاق را پر کند. نکته ای را که باید به آن اشاره کرد این است که حد مشخصی از دینامیک صدا می تواند موسیقی را لذت بخش کند، نه اینکه با دینامیک و Volume بسیار بالا می توان موسیقی را لذت بخش کرد. یکی از دلایلی که علاقه زیادی به گیتار مدل Fleta قبلی خود داشتم، این بود که وسعت صوتی بالایی را در اختیار من قرار می داد، البته باید اعتراف کنم که یکی از دلایل رسائی صدا ناخن های قوی من نیز بود.
آستن پریچارد: شما با وجود اینکه قدرت بالایی در تولید صدا با وسعت صوتی و دینامیک بالا را دارید، از آمپلی فایر استفاده می کنید. می توانید در این مورد توضیح بیشتری دهید؟
جان ویلیامز: من احساس می کنم که با استفاده از آمپلی فایر و تقویت کننده های صوتی، می توان بر تمام این مشکلات غلبه کرد. اما با وجود این هنوز سازندگان گیتار سعی در تقویت وسعت صوتی گیتار کلاسیک دارند. به نظر من باوجود وسعت صوتی بالایی را که آمپلی فایر امروزه برای نوازندگان گیتار کلاسیک بوجود آورده است، نوازنده می تواند با تمرکز بیشتری برروی گرمی ، دلنشینی و کیفیت صدا حتی در سالن های بزرگ به نوازندگی بپردازد. در نتیجه موزیکالیته بهتری برای نوازنده فراهم می شود و بهتر از آن است که صدای بسیار بلندی را به گوش شنوندگان برسانیم اما موزیکالیته و تمرکز کافی در هنگام نوازندگی وجود نداشته باشد. حتی اگر آن را صدای طبیعی بنامیم!
بسیاری از منتقدان با هرنوعی از آمپلی فایر مخالف هستند، اما به نظر من اکنون نوازندگان گیتار کلاسیک باید قدمی به جلو بگذارند. هرگز گیتار کلاسیک با کیفیتی که در سالن کوچکی نواخته می شود، در سالن های بزرگ به گوش نمی رسد. پس نتیجه می گیریم که اگر قصد بدست آوردن حداکثر ظرفیت صدا و کیفیت آن را داریم نباید گیتار کلاسیک را در سالن های بزرگ نواخت. به دلیل اینکه شنونده ای که بیش از ۲۰ متر از نوازنده فاصله دارد نمی تواند لذت کافی را از نوازندگی و کیفیت اجرا ببرد. این به این دلیل است که گیتار کلاسیک سازی با خاصیت تصادمی(percussive) است. این بدین معناست که خاصیت تصادمی صدا بیشتر از ویژگی های مانند دینامیک و کیفیت صدا می باشد و باعث می شود که شما از گوش سپردن به صدای واقعی گیتار باز بمانید.
شما هرگزتوانایی شنیدن صدای گیتار را در هنگام اجرای اپرای سیدنی ندارید. شاید فقط بعضی از ضرب های آن را بشنوید. و به نظر من در این موقعیت ها می توان استفاده مفیدی از آمپلی فایر کرد
منبع : خانه گیتار ایران
مقداد علی بخشی هستم. موسیقی دان، برنامه نویس، متخصص هوش مصنوعی، علم داده، متخصص بلاکچین و توسعه دهنده ربات های هوشمند.
دانش آموخته مقطع ارشد و دکتری دانشکده فنی دانشگاه تهران هستم. با سابقه تدریس درس برنامه نویسی در دانشگاه (پردیس بین الملل کیش دانشگاه تهران)