زمان بندی و شیوه تمرینات روزانه در نوازندگی گیتار (II)

برنامه ریزی طرح اساسی تمرینات روزانه با حداکثر استفاده از زمان و انجام آنچه ضروری است، فکر ایده آلی محسوب می شود. این امر به ویژه هنگامی که خود را برای یک اجرا آماده می کنید بسیار حائز اهمیت است.

اگر بخواهید قطعات سولو را از حفظ کنید، ترجیحا هیچ کدام را قبل از کنسرت تمرین نکنید و فقط خود را با گام ها و تمرینات و قطعاتی که در برنامه اجرای کنسرت قرار ندارد گرم کنید.

خیلی مهم است که برای رسیدن به اهداف خود واقع بین و با خودتان صادق باشید. یک راهی که بی نهایت به پیشرفت تان کمک می کند این است که گزارش تمرینات روزانه خود را خیلی صادقانه در تقویم تان یادداشت کنید تا بدانید که هر روز برای پیشرفت خود چه کرده اید (و زمانی که به راستی پیشرفت کردید) می توانید برای اینکار از خودتان تشکر کنید!

“من دریافته ام هنگامی که مدت زمان کوتاه – تا سه هفته – نوازندگی نمی کنم برای بازیابی مجدد آن چه را که از دست داده ام، به همان میزان زمان نیاز دارم. به عنوان مثال اگر یک هفته به گیتار نزدیک نشوم، باید به مدت یک هفته روزی سه ساعت تمرین کنم تا بتوانم مهارت قبلی خود را به دست آورم. بازیابی توانایی کامل دست راست حتی ممکن است بیش از این طول بکشد.” (ایسبن، ۱۳۸۹: ۴۶)

تمرکز یک ضرورت اساسی برای کسب نتایج مفید از تمرین محسوب می شود. بین تمام فرایندهای ذهنی، هیچ فرایندی در یادگیری و یادسپاری موسیقی مفیدتر از تمرکز نیست. به عبارت دیگر تمرکز رکن اساسی موفقیت موسیقایی است. حال به شرح چند نکته مهم برای ایجاد شرایطی که به تمرکز خوب منجر می شود می پردازیم:

۱- محیط تمرین ما از اهمیت به سزایی برخوردار است. اتاق تمرین باید ساکت و راحت و از نظر انعکاس صوت مناسب باشد. خود ما نیز باید به هنگام تمرین آسوده خاطر باشیم.

۲- انجام تمرین به هنگام خستگی ذهنی و جسمی به نوعی اتلاف وقت است.

۳- تایمر، وسیله مفیدی برای اندازه گیری زمان تمرین است و ما می توانیم با استفاده از آن مدت زمان های متفاوتی را برای انجام تمرینات مختلف تنظیم کنیم.

۴- استفاده از یک دفترچه یادداشت نیز برای برنامه ریز روزانه و پی گیری تمرین مفید خواهد بود. ثبت تمرینات در این دفترچه می تواند موجب پیشبرد تمرین و بهبود کار ما شود. ما می توانیم با مرور این یادداشت ها قبل از اجرای یک رسیتال به حس اعتماد مضاعف دست یابیم.

۵- تمرین با حرکتی آهسته کمک معینی به تمرکز می کند. این نوع تمرین، ما را قادر می سازد که موسیقی را از نظر ذهنی درک کرده و از نظر فیزیکی هر حرکت جداگانه را که تشکیل دهنده کل موسیقی است، به راحتی اجرا کنیم.

۶- همواره توصیه می شود که اندکی تمرین یا فعالیت فیزیکی را با دوره های طولانی کار ذهنی که در حالت غیر متحرک صورت می گیرد، مخلوط کنیم. اغلب یک پیاده روی سریع همراه با دم و بازدم های عمیق، تمرکز را به حالت اولیه باز می گرداند. انجام برخی انواع ورزش های روزانه یا یوگا نیز به طور قطع سودمند خواهد بود.

در آخر جمله ای از “اگون پتری” در این باره قابل ذکر است:
“تمرین آرام، ضامن تمرکز نیست، اما تمرکز، به ویژه روی مشکلاتی که باید حل شوند، مستلزم نوازندگی آرام است.”
(فرامرز، ۱۳۸۸ :۳۹)


منابع

هاج، دیوید، چقدر تمرین کنیم، ۱۳۸۹، ترجمه مریم غفاری، بی نا، تهران

ایسبن، شارون، پرسش و پاسخ پیرامون گیتار کلاسیک، ۱۳۸۹، ترجمه بهزاد فرامرز، نشر فرهنگ ایلیا، رشت

فرامرز، بهزاد، مجموعه مقالات تمرین و تکنیک گیتار کلاسیک، ۱۳۸۸، نشر فرهنگ ایلیا، رشت

 

منبع : گفتگوی هارمونیک

دیدگاه‌ خود را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *