اجرا و ترس صحنه

چه تفاوتی بین تمرین و اجرا هست؟ روشن است، در یک اجرا دیگران شما را تماشا می کنند. اما مسئله کمی پیچیده تر از این است.
هدف تمرین ارتقا سطح تکنیک و اصلاح اشتباهاتتان است. اگر دو قسمت قبلی را خوانده باشید، می دانید که استفاده درست از تکرار، کلید تمرین مفید است. این مسئله توجه شما را دقیقا ً بر روی مشکلات و نقاط مشکل ساز متمرکز می کند، و به شما این امکان را می دهد که به سریعترین شکل ممکن اصلاحشان کنید.

این موضوع باعث پیشرفت سریعتر می شود، اما─ فی نفسه ─ بدین معناست که شما مدت زمان بسیار خوبی را صرف نواختن چیزهایی می کنید که قادر نیستید آنها را خوب بنوازید.
از طرفی دیگر، هدف از اجرا تفریح کردن است، نشان دادن موسیقی یک نفر. در هر حال، می خواهید بهترین کار خود را ارائه دهید. بنابراین به طور ایده آل، چیزهایی که کاملا ً بر آنها تسلط دارید را می نوازید. پس پیشنهاد نواختن چیزهایی که خیلی برایتان سخت هستند ایده خوبی نخواهد بود. بهتر است کارتان را ساده کنید و چیزهایی را که خوب انجام می دهید و بدون دردسر از پَسِشان بر می آیید را بنوازید.

خوب، البته کمی ماجراجویی کسی رو نمی کشه! من فقط دارم کلی صحبت می کنم.
بنابراین از این منظر، تمرین و اجرا دو چیز متضاد هستند و اهداف متضادی نیز دارند. یک دیدگاه سومی نیز وجود دارد که من آنرا “تمرین اجرا” می نامم؛ جایی که شما یک اجرا را تمرین می کنید- چیزی شبیه یک رزمایش. کاملا ً واضح است که با تمرین در هر زمینه ای پیشرفت می کنید و اجرا نیز مانند هر مهارت دیگریست که نیاز به تمرین دارد. پس چرا به تمرین اجرا کردن نپردازید.

یک مثال خوب درباره اهمیت فوق العاده آن خواهم زد. اگر این مسئله که جهت کار کردن بر روی قسمتهای سخت یک آهنگ در وسط آن دست از نواختن بکشید، برای تان یک عادت شود، زمانی که برای یک از دوستانتان (یا هر کس دیگر) می نوازید، احتمالا ً در وسط آن نیز خواهید ایستاد.
پس “تمرین اجرا” را نیز در تمرینات روزانه تان بگنجانید. و بیاموزید چگونه از اشتباهات تان عبور کنید و بدون اینکه بیش از حد به آنها توجه کنید، به زیبایی آنها را جمع و جور کنید! اشتباهات گاهی اوقات روی می دهند.

اگر شما آنها را بزرگ نکنید، آنها به خودی خود مسئله بزرگی نیستند. بیشتر شنوندگان شما حتی متوجه اشتباه تان نمی شوند، و اگر هم بشوند، به اندازه شما برایشان مهم نیست. نگذارید اشتباهات تمرکزتان را از بین ببرند.
و بهترین نوع “تمرین اجرا” را فراموش نکنید- خود اجرا. اگر از ترس از صحنه رنج می برید (چیزی که خیلی از نوازندگان هم از آن می ترسند)، این یکی از بهترین راههای علاج است.

در مورد مسئله ترس از صحنه، نکاتی را به شما خواهم گفت. اول از هر چیز، ریشه ترس از صحنه در بی حرکت ماندن است. این مسئله را دفعه بعد که گرفتار این مشکل شدید، بررسی کنید. وضعیت بدن تان را بررسی کنید، متوجه خواهید شد که با عضلات منقبض و با حالتی خشک ایستاده اید. نقطه مقابل این وضعیت، حرکت راحت و روان است. بنابراین راه حل در اینجا، به حرکت درآمدن است. حرکت کنید! موسیقی یعنی ریتم و ریتم به معنای حرکت است. اگر بدن تان متحرک و در عین حال آرام باشد، تمام ترس از صحنه تان از بین خواهد رفت.

خلاصه مطلب:

زمانی که تمرین می کنید، بر روی چیزهایی که به خوبی انجام شان نمی دهید کار می کنید، و این کار را تا زمانی که آنها را به خوبی فرا بگیرید تکرار می کنید. وقتی که اجرا می کنید، چیزهایی را می نوازید که به بهترین وجه انجام شان می دهید. بنابراین این دو، مسئله ای متضاد هستند. پس حتما ً “اجرا کردن” را نیز تمرین کنید، به این صورت که قطعات تان را طوری تمرین کنید که گویی دارید اجرا می کنید، و از اشتباهات تان نیز چشم پوشی کنید. وقتی اشتباهی رخ می دهد، به احتمال زیاد بیشتر شنوندگان متوجه آن نمی شوند. و اگر هم بشوند برایشان اهمیتی ندارد، اگر شما خود آن را بزرگ نکنید. همچنین، ترس از صحنه زمانی که عصبی هستید و خشک و ناآرام ایستا ده اید، بروز می کند. بدن تان را شل کنید، شروع به حرکت کرده و ترس از صحنه کاملا ً از بین می رود

 

منبع : خانه گیتار ایران