هنگ درام

نخستین بار من این ساز را در اینترنت و فستیوال مدرن درامر دیدم، و این ساز که به نظر ساختار فیزیکی ساده ای داشت از لحاظ صدادهی بسیا زیبا و نه تنها پرکاسیو بلکه ملودیک بود و شاید دیدکاه جدیدی وا دو علاقه مندان سازهای کوبه ای ایجاد کند. زیرا امروزه به یک پرکاشن دیگر فقط به چشم یک ساز کوبه ای خالی نکاه نمی کنند و از آنجا که در ایران نوازندکان بسیار توامند سازهای پرکاشن و … مانند آقای همایون نصیری و کسان دیگر داریم که پتانسیلی بالایی برای خلاقیت در موسیقی دارند حتما قابل استفاده خواهد بود

 

 

اینز ساز تاریخچه ای کمتر از پانزده سال دارد و از اینز رو می توان آن را یکی از جدیدترین سازهای کوبه ای (پرکاشن) دانست. در این مقاله این ساز کاملا معرفی شده و اطلاعات جامع و کاملی در سبک های مختلف به صورت پند رسانه ای ارانه گردیده که امیدوارم برای علاقندان به سازهای کوبه ای مفید باشد

ساز هنگ یا هنگ درام ساز کوبه ای ملودیک نسبتا جدیدیست که در اوایل دهه ی اول هزاره جدید در سونیس از روی ساز استیل پن دارمز طراحی شده است. این ساز را  فلیلیکسز روهرو و سابینا شارر در شهر یرن سونیس طراحی کردند و تت شرکت پن آرت هنگ بانو~ مشغول به ساخت این ساز مدرن شدن. به هنگ، هنگ درام هم کفته می شود که سازنده های آن اصرار دارند که نام اشتباهی است. هنگ در زبان آلمانی سونیس به معنی دست است. در ضمن این ساز سفارشی است و به طور عمده تولید نمی شود.

 

این ساز (هنگ درام ) در رده بندی سازها در رده سازهای ایدوفون~ قرار می گیرد. سازهای ایدوفون سازهایی هستنند که صدای آنها از ارتعاش کل بدنه ساز تولید می شود مثل بسیاری از سازهای کوبه ای مانند وایبرافون ٠ ماویمبا ٠ گویرو و … ٠ نباید این گروه را با سازهای پوستی مانند خانواده دف و دایره، کونگا و درامز اشتباه گرفت که صدا از ارتعاش پوست و تشدید آن در جعبه تشدید آنها به وجود می آید.

 

این ساز ( هنگ درام ) تا بدین روز راه تکامل خیلی سازنده ای را طی کرده و نه تنها ساز کوبه ای ریتمیک بلکه کامک ملودیک و صداساز است. این ساز شبیه به یک بشقاب پرنده می ماند و از دو پوسته ی بیضی مانند شکل فلزی ساخته می شود که به پوسته ی پایین “گو”  نام دارد و سوراخ اصلی انتشار صدا روی آن قرار دارد (مانند سوراخ کاخون) ولی این سوراخ استفاده ی تکنیکی هم دارد و می توان با دست صدای تولیدی را عوض کرد و پوسته رویی آن که تورفتگی هایی دارد که در صورت ضربه زدن به آنها نت تولید می کنند، به پوسته ی رویی “دینگ”  گفته می شود.

 

این ساز (هنگ درام ) در یک گام ساخته می شود و در نوع هفت حفره یا هشت حفره معمولا ساخته می شود. نوع هفت حفره به غیر از نوت تونیک گام که روی دینگ قرار دارد هفت نت دیگر گام را هم دارد در صورتی که نوع هشت حفره یک نت تونیک زیرتر هم دارد. نت های این ساز از حفره نخست مانند شکل به صورت زیگزاگ قرار دارند. نوازنده می تواند این ساز را با دست و مضراب های متفاوت (مانند مالت) بنوازد و خیلی از نوارنده های امروزه ی این ساز دو یا سه هنگ در کنار خود دارند در صورت نیاز به مودلاسیون (تغییر گام) و یا تغییر مود (مثلا از دورین به میکسولیدین)

 

این ساز ( هنگ درام )به دلیل ساستین یا ماندکاری صدای بالای آن و تعداد نت های اورتون و آندرتون (هارمونیک) آن و اتک متوسط سازمناسبی برای فضا سازی هم هست و امروزه اکثرآ بدین منظور در ژانرهایی مانند امبینت یا میدیتیشن (موسیقی تمرکز) استفاده می شود. از نوازنده های این ساز که خیلی ها احتمالا در فستیوال مدرن درامر دیده اند ویل کالهون~ درامر کروه لیوینک کالرز است که در این فستیوال این ساز را می نوازد ولی جزو نوازندکان اصل (مین ستریم) این ساز به حساب نمی آید. یکی از نوازندکانی که با انتشار ویدیوهایش در یوتیوب که کنار خیابان می نواخت که به انتشار چند آلبوم و کلیپ رسمی از او انجامید، دنیلز واپلز نوازنده انگلیسی این ساز است، ژانر او را زیرمجوعه ی امبینت هم می شود دانست ولی ژانر او را به سادگی هنک میوزیک می شود نامید، این ساز در انواع سبک استفاده می شود، در سبک فولک دانته بوچی که امسال در گذشت را می توان نام برد، در ورلد میوزیک مانند تلفیق آن با فلامینکو مانند جیووانی سپادونی که با ساز کاخون و مود سپانیایی همراه است یا تلفیق آن با موسیقی هندی مانند دنی کاد که آن را با ساز طبلا و مودی مانند راک هندی همراه کرده است و یا یوکی کوشیموتو که با آن در فضای شرق دور می نوازد مطرح هستند، سبک های دیکر آشنا مثل فانک توسط دانته بوچی که با ساز بیس کیتار همراهی می شود به اصطلاح (هنگ فانک) و شاید معروفترین و پیچیده ترین استفاده آن در گروه پرتیکو کوارتت یک کروه آوان گارد جز است که ک از اعضای گروه فقط هنگ نواز است و با مالت سر نمدی روی آن می زند و از ریتمای پلی ریتمیک استفاده می کنند.